Na co zwrócić uwagę, aby właściwie kształtować nawyki prozdrowotne u małego dziecka:

- odpowiednio zbilansowana dieta ( atrakcyjne podawanie owoców i warzyw, kasz. Słodycze sporadycznie na deser );

- zdrowe przekąski ( suszone owoce, nasiona, kiełki, orzechy );

- świeże soki, herbatki ziołowe, czysta woda lub z dodatkiem miodu, cytryny ;

- jasny rozkład dnia i przewidywalność ( świadomość tego, co nastąpi daje poczucie bezpieczeństwa i jest podstawa w prawidłowym rozwoju );

- dozowanie przebywania przed telewizorem lub komputerem ( ich  nadmiar wypacza obraz rzeczywistości, znacznie osłabia kondycję psychofizyczną );

- aktywność ruchowa ( wycieczki rowerowe, jazda na hulajnodze, figle na placu zabaw rozwijają sprawność fizyczną,  dają dużo radości );

-przestrzeganie higieny ( systematyczne mycie zębów i  wizyty u stomatologa, zachowanie czystości rąk, twarzy, całego ciała, schludny wygląd );

- odpowiednia dawka snu ( drzemka w ciągu dnia u najmłodszych dadzą organizmowi możliwość regeneracji )

- pośpiech nie jest wskazany ( małe dziecko potrzebuje odpowiednią ilość czasu na wykonanie czynności takich jak, ubieranie się, spożywanie posiłku. Poganianie lub wyręczanie nauczy niedbalstwa i wysługiwania się innymi ).

Zasady pomagające rodzicom kształtować prawidłowe nawyki prozdrowotne dzieci

- Dawaj dobry przykład dziecku, sam stosuj zasady zdrowego żywienia i bądź aktywny fizycznie.

- Dbaj o różnorodność spożywanych produktów.

- Przygotowuj atrakcyjne kolorystycznie potrawy, dbaj o estetykę podawanych posiłków- jest to bardzo istotne od najmłodszych lat dziecka.

- Spożywaj śniadanie przed wyjściem z domu.

- Przygotowuj dla siebie i dziecka do przegryzania zamiast słodyczy - kolorowy talerz obranych i pokrojonych warzyw i owoców od razu do spożycia.

- Gotuj razem z dzieckiem, zachęcaj je do wspólnego przygotowywani posiłków.

- Staraj się przynajmniej jeden posiłek dziennie spożyć wspólnie z rodziną.

- Zachęcaj dziecko do poznawania nowych smaków - monotonia nie sprzyja prawidłowemu żywieniu.

- Stosuj ioła zamiast soli. Zabierz solniczkę ze stołu i nie dosalaj przy dziecku swoich potraw.

- Zachęcaj dziecko do wspólnej aktywności fizycznej. Nie siedź w fotelu, tylko idź z dzieckiem na spacer, lub wybierz się z nim na wycieczkę rowerową.

- Zorganizuj wspólne zakupy. Możesz zaangażować dziecko w poszukiwanie produktów z oznaczeniami " o obnizonej zawartości soli" lub " bez dodatku soli " i wytłumaczyć mu, dlaczego jest to tak ważne. Warto ponadto jak najwięcej czasu spędzić w dziale ze świerzymi warzywami i pozwolić dziecku wybrać jego ulubione.

- Zachęcaj dziecko do wspólnego przygotowywania posiłków. Razem dobierajcie ulubione zioła i przyprawy. Każdy może doprawić swije danie według własnego gustu i uznania - zachęci to dziecko do poszukiwania nowych smaków i da wiele satysfakcji.

- Korzystaj z różnych form edukacji rodziców w szkole lub przedszkolu, bierz aktywny udział w działaniach szkoły na rzecz prozdrowotnego stylu życia.

- Nie nagradzaj dziecka słodyczami.

- Nie kupuj dużej ilości słodyczy, słonych przekąsek, słodkich napojów. Dostępność tych produktów sprzyja ich spożywaniu.

- Rozmawiaj z dzieckiem o problemach wynikających z nieprawidłowego odżywiania i brak aktywności fizycznej, otaczający świat nie zawsze propaguje zdrowy styl życia.

Mini Poradnik Dla Rodziców

JESTEM DZIEWCZYNKĄ

JESTEM CHŁOPCEM

(kilka słów o płci)

Dzieci zauważają, że ich rówieśnicy dzielą się na dziewczynki i chłopców około drugiego roku życia. Dostrzegają też, że same należą do jednej z tych grup. Spostrzegają róznice w wyglądzie, odmienne zachowania i zainteresowania.

W wieku przedszkolnym dzieci zazwyczaj chętnie bawią się w grupach mieszanych. Ich wspólne zabawy pozwalają na wzajemne poznanie specyfki odmiennej płci, w tym także budowy ciała. Dzieci często bawią się ,,w lekarza", ,, mamę i tatę". Zawsze chodzi przy tym o oglądanie  i dotykanie ciała drugiego dziecka, przede wzystkim płci odmiennej. W takich sytuacjach nie należy okazywać zakłopotania, ani ganić dziecka, ale zaproponować inne, atrakcyjne zajęcie. Jednak okazja do tego zdarza się rzadko, ponieważ dzieci podejmują tego typu zabawy z dala od dorosłych. Zabawy takie mijaja bez negatywnych skutków. Jeżeli jednak rodzice wpadną w panikę, zaczną dziecko wypytywać  lub krzyczeć na nie, to uczynią z niewinnych zazwyczaj zbaw pożądany ,,owoc zakazany".

Dzieci przyjmuja sprawy związane z płcią w sposób naturalny, a dopiero dorośli zniekształcają tę dziecięcą prostolinijność. Rozmawiajmy z dziećmi o ,,tych sprawach " w sposób otwarty i naturalny. Uczmy właściwych nazw narządów płciowych.

Wspólne zabawy dziewczynek i chłopców pozwalają na wyraźniejsze określenie własnej płci - dzieci zdobywaja nową świadomość samych siebie. Stopniowo dziewczynki staja sie dumne z tego, że są dziewczynkami i zaczynają bacznie obserwować mamę. Podobnie chłopcy są dumni ze swojej płci i kontakt z ojcem odgrywa w ich życiu coraz większą rolę.

Rodzice mogą byc zaniepokojeni pewnymi zachowaniami , które pojawiają się u dzieci. Może to być np. nadmierne częste obnażanie się dziecka. Dlaczego dziecko to robi? Po prostu zdrowe, swobodne dziecko cieszy się swoim ciałem i radością tą pragnie się podzielić z najbliższymi.Gdy jednak obnażanie się dziecka staje się zbyt uciążliwe , należy mu zwrócić uwagę, że na co dzień zakrywamy ciało odzieżą zarówno dla jego upiększenia, jak i ze względów klimatycznych i obyczajowych. Natomiast nagość w warunkach dla niej naturalnych (np. łazienka) - powinna być dla dziecka czymś zwyczajnym.

Kolejne niepokojące rodziców zachowanie to masturbacja. Występuje tzw. masturbacja wczesnodziecięca i dziecięca. Pierwsza wystepuje częściej u dziewczynek, co daje się wytłumaczyć warunkami anatomicznymi. Przyczyny mogą być różne np. zaniedbania higieniczne, owsiki.

Druga, masturbacja dziecięca pojawia się u dzieci w wieku przedszkolnym. Takie zachowanie zdarza się przede wszystkim dzieciom emocjonalnie odrzuconym, zbyt mało kochanym, przeżywającym odejście jednego z rodziców lub inne poważne problemy, które czasem są bagatelizowane przez dorosłych.

Częstym błędem rodziców jest wówczas koncentrowanie uwagi dziecka na jego narządach płciowych poprzez okazywanie swego zaniepokojenia. A jak się zachować w takiej sytuacji? Należy zaproponować dziecku inną aktywność np. zabawę, spacer itp. Do zdarzenia nie należy nawiązywać, a w żadnym wypadku krzyczeć na dziecko, wyśmiewać się z niego, obrażać lub karcić. Należy się zastanowić, dlaczego dziecko to robi? Czego mu brak? 

Podsumowując:

dziecko ma prawo poznawać swoje ciało i cieszyć się nim. Jeżeli czyni to przesadnie, zazwyczaj przyczyniaja się do tego osoby dorosłe.

Tekst powstał w oparciu o felietony prof. I.Obuchowskiej

W naszym przedszkolu prowadzona jest terapia metodą Marii Montessori. W oparciu o nią pracuję
z dziećmi ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.

Kilka słów o autorce metody.

Maria Montessori (1870-1952), Włoszka, lekarz i pedagog, była twórczynią Pedagogiki Montessori
i Domów Dziecięcych (Case dei Bambini) powstałych na początku XX wieku we Włoszech. Obecnie na całym świecie funkcjonują montessoriańskie przedszkola i szkoły.

U podstaw Pedagogiki Montessorii leży odkrycie dziecięcej potrzeby podejmowania własnej aktywności, wyzwalającej zasoby ( indywidualnych w zalezności od dziecka ) twórczych sił, które kierują rozwojem. Zadaniem dorosłych jest wspieranie dziecięcego potencjału możliwości.

Zdaniem Marii Montessori najważniejsze dla rozwoju psychofizycznego i mentalnego dziecka są pierwsze lata życia: To, co znaczące w osobowości ludzkiej, zaczyna się od początku, od urodzenia. Okres od urodzenia do 6 lat to czas bardzo intensywny:dziecko uczy się i formuje niepowtarzalną osobowość. Wg Montessori rozwój dziecka dzieli się na etapy, w których występują określone potrzeby. Gdy dziecko zaspokoi potrzeby danego etapu, przechodzi do następnego. Dorośli powinni w odpowiedni sposób wspierać dziecko w procesie uczenia, ponieważ w dużym stopniu determinuje to rozwój jego przyszłych umiejętności.

Miejsce, w którym dziecko wychowuje się i uczy powinno by przyjazne i bezpieczne, tak aby mogło ono swobodnie badać środowisko i znajdować coraz to nowe, ciekawe zadania i przedmioty. Musi być ono tak przygotowane, by zachęcać dziecko do aktywności. M. Montessori zaleca zapewnienie dziecku maksymalnej swobody działania i prawa wyboru działalności. Zadaniem dorosłych jest zachęcania dziecka do podejmowania samodzielnego działania oraz stopniowanie trudności. Nie należy wyręczać dziecka, ale pozwolić mu na uniezależnienie się od dorosłych. Ważne jest też okazywanie szacunku dziecku oraz dostrzeganie nastroju i jego możliwości (zmęczenie, rozdrażnienie nie sprzyja podejmowaniu zadań).

Wspieranie indywidualnej aktywności twórczej dziecka umożliwia mu nabywanie samodzielności, pozwala poczuć się niezależnym, rozwija osobowość, daje radość z wykonanej pracy i satysfakcję
z osiągnięcia sukcesu, służy nabywaniu umiejętności nawiązywania kontaktów społecznych oraz radzenia sobie w każdej sytuacji; dziecko nabiera zaufania we własne siły i szacunku do siebie
i innych.

Maria Montessori opracowała zbiór materiałów dydaktycznych. Są one niewyszukane ( bo takimi są tak naprawdę zainteresowane dzieci), dostosowane wielkością do dziecięcej ręki, bezpieczne
i estetycznie wykonane. Gabinet terapeutyczny w naszym przedszkolu jest wyposażony w pełen ich komplet.

Podczas terapii Montessori dziecko nie dostaje tego, czego chce, tylko, to czego potrzebuje.

Zasady terapii:

• wolny wybór miejsca i materiału- dziecko pracuje tam gdzie chce i z czym chce
• wolny czas pracy - dziecko pracuje kiedy i jak długo chce
• stały porządek-wszystko ma swoje stałe miejsce
• własne działanie i przetwarzanie - dziecko rozwija się zgodnie z własnym programem wyznaczonym przez swoje zainteresowania, potrzeby i możliwości

Maria Montessori podkreślała, że dziecku potrzebna jest konsekwencja i stanowczość oraz miłość, czyli dobry kontakt emocjonalny. Dlatego staram się o przyjazną i ciepłą atmosferę podczas zajęć.

Serdecznie zapraszam na zajęcia z udziałem rodziców ( termin do uzgodnienia).